Bloggfærslur mánaðarins, desember 2008

Kastljósið fer á kostum

Sem betur fer er ekki búið að skera niður vefútsendingar hjá RÚV og ég var að horfa á Kastljósið sem enn einu sinni var alger snilld. "Ég er bara lítill kall í Hafnarfirði" sagði hann ungi maðurinn sem var búinn að reikna það út að það er alveg sama hvernig hlutirnir veltast hjá honum að hann kemur betur út með því að skila bara lyklunum tl bankans - sem allra fyrst. Ef þið sáuð ekki viðtalið - þá er það á vef RÚV.

Stóra fréttin - sem fréttastofa RÚV ætti auðvitað að taka fyrir, ef þar væri fólk sem hefði tíma til að vinna alvöru fréttaskýringar - er auðvitað sú að þetta er aðstaða sem einhverjir tugir þúsunda eru í núna á Íslandi. Það er eins og bankarnir og stjórnvöld reiði sig á það að fólk setjist ekki nður og reikni þetta út - hver fyrir sig. Það besta sem gæti gerst núna er að unga fólkið á Íslandi reikni sitt dæmi til enda og mæti svo bara með lyklana í þúsunda vís í bankana. Það er líklega það eina sem dugar til að fá yfirvöld til að ákveða að frysta verðbæturnar í þessu afar óvenjulega ástandi. Svo er hitt aftur langtíma verkefni að afnema þær; ég hef aldrei heyrt sannfærandi skýringu á því af hverju Ísland er nánast eina ríkið í heiminum sem er með þetta fyrirkomulag. Einhvern veginn er ég ekki alveg að trúa því að þetta sé besti kosturinn fyrir allan almenning.


Jólasöngur Bagglúts kominn út.

Þeir hafa haft þennan sið drengirnir í Baggalút að hressa okkur upp með lagi um jólin. Endilega hlustið á Jólalagið 2008 - og ekki gleyma textanum sem ég afrita hér því þetta eru mikil skáld:

ÞAÐ KOMA VONANDI JÓL

Allflestar útgönguspár
eru á eina lund;
þetta var skelfilegt ár.
Hér út við heimskautsins baug
hnípin þjóð – þráðbeint á höfuðið flaug.

Allt þetta útrásarpakk
át á sig gat
svo loftbólan sprakk.
Nú eru lífskjörin skert, mannorðið svert,
Hvað hafið þið gert?

Það koma vonandi jól
með hækkandi sól.
Við skellum könnu upp á stól
og Sollu í kjól.
Þrátt fyrir allt
þrátt fyrir verðbólguskot
– þjóðargjaldþrot.

Við áttum íbúð og bens
og orlofshús.
Allt meikaði sens.
Góðgerðir gáfum og blóð
greiddum í – dulítinn séreignasjóð.

En nú er allt þetta breytt og eftir er
nákvæmlega ekki neitt.
Já nú er útlitið dökkt
ljósið er slökkt
og við erum fökkt.

Það koma vonandi jól
með hækkandi sól.
Þó vanti möndlu í graut
og amerískt skraut.
Þrátt fyrir allt
þrátt fyrir háðung og smán
– myntkörfulán.

Það koma vonandi jól
með hækkandi sól.
Við étum á okkur gat
af innlendan mat.
Og þrátt fyrir allt
misnotum sykur og salt.

Það koma vonandi jól
með hækkandi sól.
Við krössum afmælið hans
– heimslausnarans.
Því að þrátt fyrir allt
drekkum við mysu í malt.


Napur og dapur 1. des.

Fullveldi hvað? hugsa ég dapur þegar ég í lok dags lít á íslenska fjölmiðla. Samkvæmt mælikvörðum þeim sem ríkt hafa síðustu ár er ekkert fullveldi lengur; þjóðin er 'tækilega' gjaldþrota - svo maður sletti nýjasta bullinu sem á mannamáli þýðir að maður skuldar meira en maður á. Þá erum við ekki fullvalda lengur. Nema þegar kemur að þjóðum þá er þetta svolítið flóknara og handstýrð stilling á gengi löngu látinnar krónu ræður því hvort við erum í alvöruinni gjaldþrota eða bara tæknilega.

Það er dapur fullveldisdagur að horfa á fréttir að heiman þar sem orðið 'óeirðalögregla' er notað eins og ekkert sé sjálfsagðara; hingað til hefur þetta bara verið notað í fréttum frá útlöndum. Ég hafði satt best að segja ekki hugmynd um að til væri íslenskt óeirðalögregla, þótt það sé auðvitað skelfileg einfeldni þegar maður minnist þess hversu sárt sumum sveið skorturinn á slíku árið 1949. Sem betur fer eigum við einn almennilegan og alþýðlegan Geir sem getur ennþá gengið meðal þess almennings sem hann þjónar og þiggur laun sín frá og rætt við fólk á mannamáli. Og þá er ég ekki að tala um forsætisráðherrann sem því miður færist æ fjær því að geta rætt við þjóð sína þótt þetta sé viðræðugóður maður, svona maður á mann, sem ég hef enga ástæðu til að ætla annað en vilji vel. En hann nær ekki að tala við þjóð sína og af því það eru örlagaríkustu dagar þessarar þjóðar - a.m.k. síðustu 90 árin - þá mun hann ekki verða langlífur í embætti. Lýðræðið er nefnilega þrátt fyrir alla sína galla, besta leiðin sem okkur hefur ennþá tekist að finna til að skipta um leiðtoga á blóðsúthellinga.

Það er dapur fullveldisdagur þegar maður horfir uppá - úr fjarlægð - að miklum meirihluta íslensku þjóðarinnar er svo kalt á sálinni að hann mætir ekki til að mótmæla því ástandi og ráðaleysi sem nú ríkir. Þeir sem venjulega hafa staðið í framvarðarsveit við slíka skipulagningu eru allir kramdir af samviskubiti - vinstri menn, jafnarðarmenn, verkalýðshreyfing; allir sem í eina tíð veittu mótspyrnu við hugmyndafræði nýfrjálshyggjunnar og kröfunni um óheft einræði markaðarins gengu í björg peningaálfanna eða urðu að steini. Ég tek ofan fyrir þeim fáu sem mættu á Arnarhól í dag og tek undir með þeim sem rætt var við og sagðist hafa vonast eftir saman fjölda og mætti þegar tekið var á móti handboltadrengjunum eftir afrekið í Kína. Þá var sjálfsagt að sýna samstöðu og þakklæti fyrir góðan árangur. Nú er sjálfsagt að sýna samstöðu og óánægju með afleitan árangur. Munurinn er bara sá að handboltinn - svo spennandi sem hann er - er bara leikur. Hitt er eins mikil alvara og hægt er að hugsa sér, afkoma og lífsskilyrði okkar allra í þessu landi er í húfi. Hvort sem við viljum  það eða ekki, erum við öll þátttakendur í þeim landsleik sem nú er leikinn. .... og staðan er ekki okkur í hag.  


mbl.is Endurvakin sjálfstæðisbarátta
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

« Fyrri síða

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband