Nýársmót fatlaðra barna og unglinga í sundi

Síðustu árin hefur fyrsti sunnudagur á nýju ári alltaf verið helgaður Nýársmóti fatlaðra barna og unglinga í sundi, sem nú var haldið í 24. sinn. Þetta var fyrsta sundmótið sem Emblan tók þátt í fyrir mörgum árum og nú tók hún þátt í síðasta sinn því eftir ár verður hún komin á átjánda ár og þá orðin of gömul. Hún stóð sig vel í dag og þótt engin Íslandsmet hafi fallið (maður er eiginlega farinn að vænta þess að þau falli eftir árangurinn á síðasta móti, þegar met féll í hverju sundi) þá var þetta fyrsta mótið þar sem hún stingur sér í bæði skriðsundi og bringu. Það mun alveg örugglega skila sér í betri tíma þegar kemur fram á árið.

Fréttastofa sjónvarpsins gerði mótinu góð skil í kvöldfréttum - fín mynd af minni! Helgarsportið bætti um betur og þar er skemmtileg viðtal við Sonju Sigurðardóttur sem stóð sig afar vel í dag og setti tvö Íslandsmet! Þetta verður spennandi ár hjá þeim þremur í ÍFR, vinkonunum, Emblu og Sonju og Eyþóri. Megin markmið ársins hjá þeim öllum er að tryggja sér þátttökurétt á Ólympíuleikunum í Peking árið 2008, en þau eiga nokkuð góða möguleika á því eftir að Kristín Rós tryggði Íslandi þátttökurétt með frammistöðu sinni á heimsmeistaramótinu í S-Afríku í desember á síðasta ári. Þetta verður ekki auðvelt hjá þeim, en þau hafa sýnt mikla þrautsegju og mikinn keppnisvilja og ég hef mikla trú á að þau verði okkar tríó í Peking ... og er byrjaður að safna fyrir farinu.  

Það var ekki síður gaman að fylgjast með nýgræðingunum en þeim sem voru að berjast við Íslandsmetin. Það er mikil og merkileg upplifun fyrir alla að taka þátt í alvöru sundmóti í fyrsta skipti með tímatöku, dómurum og hvatningarhrópum og fá svo viðurkenningu frá borgarstjóranum í Reykjavík í lokin. Þetta mót er til mikils sóma fyrir Íþróttasamband fatlaðra.

Allir vildu evru lofað hafa

Valgerður Sverrisdóttir, utanríkisráðherra, er ekki búin að gefast upp á þeirri hugmynd sinni að taka upp evruna áður en við göngum í Evrópusambandið. Valgerður hefur hreyft þessari hugmynd áður og ýmsir orðið til að gera efast um að hægt sé að gera slíkt.

Það er hins vegar ljóst að tímans þungi niður er í þá átt að allir vilja nú fá evruna: Útrásarfyrirtækin og Kauphöllin, lántakendur (og þar með líklega meirihluti þjóðarinnar) og erlendir lánveitendur. "Viðskiptalífið lifir sínu lífi", sagði Valgerður í útvarpinu í morgun og vill láta kanna til fulls hvort ekki sé hægt að gera eitthvað í málinu miklu fyrr en hægt er að ganga í ESB að hennar mati.

Slíkt hefði einnig þau skemmtilegu hliðaráhrif að Seðlabankinn yrði næsta óþarfur og þannig gæti Framsóknarflokkurinn komið í veg fyrir áframhaldandi virka pólitíska þátttökku Davíðs Oddssonar - sem virðist bara ekki geta hætt í pólitík.  

Ég sjálfur hef verið afar hrifinn af evrunni frá því daginn sem hún gekk í gildi. Bjó þá í Brussel borg og það var merkilegur dagur þegar skipt um mynt bara sí svona. En það gekk alveg snuðrulaust fyrir sig. Reyndar hækkaði verðlag á ýmsu smáræði þegar menn rúnnuðu af tölur (og þá alltaf uppávið) og slíkt myndi líka gerast á Íslandi. En bara tilhugsunin um að borga 4.15% í vexti af húsbréfunum - að meðtalinni verðbólgunni - er nóg til að ég sé til í slaginn.  

Það skildi þó aldrei verða að árið yrði virkilega skemmtileg í pólitíkinn og að jólavísareikningurinn að ári yrði í evrum?  

Framtíðarsýn forseta Íslands

Það er mikilvægt að forseti Íslands lesi í þjóðarsálina og sé um leið framsýnn. Þjóðinn sem kaus í vinsældakosningum á Rás 2 í gær taldi umhverfismálin og börnin skipta mestu máli. Um þetta talaði forsetinn í nýársávarpi sínu. Þar varpar hann fram þeirri hugmynd að "Ísland verði miðstöð alþjóðlegs samstarfs og samræðna um hreinan orkubúskap jarðarbúa" og lofar því að beita sér í því máli.

Þessi framtíðarsýn þykir mér skynsamleg og tímabær. Að þessu hefur forsetinn unnið nú um nokkurt skeið, eins og hann rekur í nýársávarpi sínu. Sú vinna byggir aftur á traustum grunni jarðhitavinnu okkar Íslendinga og því sem við höfum reynt að færa fram í vetnismálum. Ég hef fulla trú á því að forsetinn mun geta nýtt krafta og tengsl við áhrifafólk til góðra hluta á þessum vettvangi. Skömmu fyrir jól átti ég þess kost að fylgjast með hringborðumræðum um loftlagsbreytingar við Columbia-háskólann í New York. Þar var forsetinn fremstur meðal jafninga, vísindamanna, fulltrúa fyrirtækja og alþjóðlegs samráð um loftlagsbreytingar. Íslendingar voru hlutfallslega all fjömennir á þessum fundi og þar kom glöggt fram að við höfum ýmislegt fram að færa, enda eigum við mikið í húfi að fá stærri þjóðirnar til samráð og samstarfs og til að standa sig betur í að draga úr skaðlegri mengum andrúmsloftsins.

Forsetinn víkur réttilega að mikilvægi Kína í þessum efnum. Því er spáð að verði ekki veruleg breyting á stefnu og orkunotkun þar, muni Kínverjar losa mest allra út í andrúmsloftið innan tiltölulega fárra ára. Verkefni eins og það sem unnið er að í Xian Yang er þannig ekki bara útrás og viðskipti, heldur líka framlag okkar til að draga úr losun CO2 út í andrúmsloftið. Til lengri tíma litið kann það að skipta okkur meira máli en efnahagslegur ávinningur.

Framtíðarsýn forseta Íslands myndar hér gott mótvægi við þá (ósögðu) framtíðarsýn sem virðist vera hjá núverandi stjórnvöldum að gera Ísland að miðstöð álframleiðslu í heiminum. Vonandi verður sú umhverfisvakning sem við urðum vitni að á Íslandi á síðasta ári meðal almennings, sem forsetinn legst nú einarðlega á sveif með, til þess að stjórnvöld á landsvísu og heima í héraði, hugsi sig þrisvar um áður en landið verður álvætt frekar.

Forseti Íslands segir mikilvægt að stytta langan vinnudag og bæta aðstöðu foreldra

Ár Andra, Ómars og umhverfisins

Þjóðin hefur talað í sinni árlegu kosningu á Rás 2: Ómar Ragnarsson maður ársins og ekki langt á eftir kom Andri Snær. Þessir tveir menn hafa átt ríkan þátt í að breyta umræðunni um umhverfismál á Íslandi og færa nær þjóðinni. Og þjóðin og ég höfum lesið, hlustað og lært eitthvað. M.a.s. forsætisráðherrann hefur numið tóninn í þjóðinni og lofar að ekki verði reist annað eins stórvirki og Kárahnjúkavirkjum. Gott hjá Geir, en það væri nú líka erfitt að finna aðstæður á Íslandi þar sem hægt væri að toppa Kárahnjúka. Það er góð tilfinning að fara inn í áramótin að vera sammála þjóðarsálinni - nú er nóg komið í virkjunum og í framtíðinni förum við að gera eitthvað allt annað.

Hvað það verður veit nú enginn, því eftir að hafa hlustað á stjórnmálaleiðtogaspjall í útvarpinu veit maður ekki annað en það verður líkast lífleg kosningabarátta í vor. Sú hugmynd kom upp í spjalli á Rás 2 að Steingrímur Joð og Guðni Ágústsson stofnuðu íslenskuskóla fyrir innflytjendur og kenndu þeim kjarnyrt og gott mál, gott ef ekki nor(ð)lensku í kaupbæti. Fannst það besta hugmyndin í spjallinu. Það er kominn tími á endurnýjum bæði í stjórn og stjórnarandstöðu: Afhverju setjum við ekki hámark á það hvað menn geta verið lengi á þingi og lengi ráðherrar. Gætum haft þetta rausnarlegt - segjum 12 ár eða jafnvel 16 ár - en það á enginn að gera þjóðinni sinni það að vera sífellt að segja henni hvað henni sé fyrir bestu. Jafnvel þótt með sé mælskir og skemmtilegir eins og þeir Steingrímur og Guðni.

Þegar rökkrið færist yfir á þessum síðasta degi ársins óska ég þjóðinni til hamingju með nýja umhverfisvitun. Kannski góða veðrið - sem við vitum í hjarta okkar að er ekki "eðlilegt" þótt við gleðjumst öll yfir hlýindunum - minni okkur á að við þurfum að taka okkur sjálf á í umhverfismálum en ekki síður að láta rödd okkar heyrast með kröftugum hætti á alþjóðlegum vettvangi. Annars verður enginn ís eftir á Íslandi í lok þessarar aldar.

Gleðilegt ár.

http://www.mbl.is/mm/frettir/frett.html?nid=1244569

Næstsíðasti dagur ársins

Það er við hæfi að enda árið með því að byrja á einhverju nýju. Það hefur lengi staðið til að opna bæði eigin vefsíðu þar sem varanlegra efni er sýnt og geymt en um leið að taka þátt í blogginu - ekki seinna vænna vilji maður telja sig meðal manna ársins að mati Time tímaritsins. Svo hér fer bloggsíðan í loftið, auðvitað á mbl.is, sem um langt skeið hefur verið mín megin fréttaveita.

Í anda þessa kemur hér hvað stendur uppúr á árinu ...

... á fjölskylduvígstöðvunum gerðist það kannski markverðast að á árinu lauk mikilli útskriftarhrinu og verða ekki haldnar fleiri útskriftarveislur næstu 2-3 árin. Það má heita nokkuð einstæður árangur hjá okkur að útskrifa af öllum stigum: Sá yngsti útskrifaðist úr leikskóla og hóf nám í Ísaksskóla, sú í miðið útskrifaðist úr grunnskóla og hóf nám í Borgarholtsskóla og báðir eldri drengirnir útskrifuðust; annar úr FB og hóf nám í Háskólanum á Akureyri og hinn útskrifaðist úr Háskóla Íslands og er núna kominn í draumastarfið hjá CCP í árslok. Ekki amarleg uppskera það hjá fölskyldunni.  

... af sömu vígstöðum má telja fréttnæmt að við skyldum loksins komast hringinn í kringum landið okkar. Hófst sú vegferð í hefðbundnum verslunarmanna-helgarsudda á suðvesturlandi en lauk í miklu sólskini á einni dagstund alla leiðina frá Egilsstöðum til Reykjavíkur. Við sáum það land sem nú er komið undir Hálslón og lásum bókina hans Andra Snæs og eins og flestum öðrum Íslendingum finnst mér nú nóg komið. Alla þá orku sem við þurfum í framtíðinni - vonandi til umhverfisvænni nota en í álver - getum við sótt í hitann í iðrum jarðar. En nú þarf eitthvert góðskáldið að taka sig til og enduryrkja frægt ljóð: "Sjáðu lónið, þarna gekk ég"

... af innlendum vettvangi stjórnmálanna ættu kannski sveitarstjórnarkosningarnar að standa uppúr - en þær gera það ekki. Þar kom fátt á óvart. Merkilegasta málið ársins er mikil fjölgun Íslendinga á árinu, nýrra Íslendinga sem hafa kosið að koma til landsins í leit að atvinnu og betra lífi. Þetta hefur gerst finnst mörgum nánast eins og af sjálfu sér. En auðvitað gerist ekkert af sjálfu sér. Það var meðvituð ákvörðun að nýta ekki frest sem stækkunarsamningar ESB fólu í sér. Ég held það hafi verið rétt ákvörðun.

Í árslok er 9% vinnuafls á Íslandi "erlent" í einhverjum skilningi. Meðan atvinnuástand er eins og það er, þá mun enn fjölga þessum innflytjendum sem margir eiga eftir að setjast hér að. Mörgum óar við þessu og nýleg fylgisaukning Frjálslynda flokksins sýnir að við munum þurfa fara í gegnum sömu orðræðu og átök og aðrar þjóðir. Þar sem ég er fylgjandi fjölgun og fjölbreyttara íslensku samfélagi, verð ég um leið að láta í ljósi þá von og ósk að okkur takist betur til en mörgun nágrannaþjóðum okkar að aðlaga okkur að innflytjendum og þá að okkar samfélagi. Þar ættum við kannski að leita fyrirmynda í Kanada fremur en í Evrópu.

... af erlendum vettvangi stjórnmálanna standa Bandaríkjamenn uppúr. Ekki í þeim skilningi að mér finnist þeir skara frammúr nú um stundir. Þvert á móti þá þarf líklega að fara aftur um áratugi til að finna tímabil þar sem þeir hafa notið eins lítils álits um víða veröld eins og er nú um stundir. Þetta er engin einkaskoðun mín, heldur virðist um fátt vera meiri samstaða í veröldinni en að þeir séu nú í tómu tjóni. Reyndar verð ég nú að viðurkenna að mér fannst það giska flott hjá þeim að hringja bara í forsætisráðherrann og segja bæ bæ. Og sá lét eins og hann væri hissa! Trúi því nú rétt mátulega. Það verður ekki lítið verkefni fyrir nýja forseta Bandaríkjanna árið 2008 að fara út um allan heim og taka afsakandi í höndina á hverjum þjóðarleiðtoganum á fætur öðrum. Það hlýtur að verða að minnsta kosti klukkutímastopp á Keflavíkurflugvelli og vonandi verður það kokraust og kát sendinefnd sem tekur þar á móti nýjum forseta og segir: "Blessaður vertu, það var ekkert mál að finna ný og betri not fyrir aðstöðuna sem þið skilduð eftir ykkur. Og þar sem þið eruð nú búnir að draga ykkur út úr Írak og farnir að miðla málum í Mið-Austurlöndum, í stað þess að kynda ófriðarbál, þá fyrirgefum við ykkur líka að hafa platað okkur inn á lista hinna viljugu þjóða." ... en frá því segir nánar árið 2008!