Tekur þessi fáfræði engan enda?

Uppfærsla eftir 10 fréttir RÚV: Ég stend við fyrirsögnina, því ef Björgvin fékk að vita að KPMG hefði verið ráðið fyrir tveimur mánuðum, þá átti næsta spurning hjá honum að vera; og er það í lagi? Voru þeir með einhver þau tengsl sem gætu skaðað trúverðugleika þeirra? Ef hann spurði ekki að þvi, tja þá er ég hræddur um að það sýni ekki mikinn skilning á þeim vanda sem við var og er að etja. Það er ekki skrítið að ekki hafi náðst í yfirmann KPMG á Íslandi. Þeir eru í vondum málum og vita það. Það átti bankamálaráðherrann (eða starfsfólk hans) að skynja og skilja þegar á fyrsta degi bankahrunsins. Þeir endurskoðendur sem skrifuðu án athugasemda uppá uppgjör þar sem voru eins vafasöm lán upp á tugi milljarða og í ljós hefur komið með Gamla Glitni eru í vondum málum ... og þótt fjölmiðlar geti ekki náð tali af þeim, þá er ég illa svikinn ef bankamálaráðherrann grípur líka í tómt. Hann var greinilega ekki hress í 10 fréttunum - en það erum við hin ekki heldur.

Nú er bara að sýna svolítinn myndarskap Björgvin og hreinsa almennilega til á morgun. Þar með talið að taka KPMG alveg úr umferð í allri umfjöllun og athugun á þessari bankaendaleysu. Þvert á móti væri rétt að taka Atla á orðinu og fyrirskipta rannsókn á því hvort KPMG hafi bortið verklagsreglur alþjóðlegra endurskoðenda með því að skrifa uppá FL Group og fleiri vafasöm uppgjör.  

En hér er upprunalega færslan óbreytt:

Ég veit ekki hvort er verra að hafa ekki vitað af þessu eða segja frá því - nema ef vera skyldi sú niðurstaða að nú verða endurskoðendurnir endurskoðaðir af öðrum endurskoðendum en hætta samt ekki að endurskoða það sem þeir áttu ekkert með að endurskoða til að byrja með!

Það að bankamálaráðherrann virðist ekki vita hvaða rannsóknir eru í gangi né hverjir eru að vinna þær er útaf fyrir sig tilefni til þess að hann segi af sér. Það er nefnilega á ábyrgð hans sem ráðherra að vera upplýstur og ef embættismennirnir sem vinna fyrir hann hafa ekki verið að upplýsa hann, þá á hann að láta þá fjúka. Eða ef Sjálfstæðismenn hafa komið í veg fyrir að hann fái upplýsingar frá Fjármálaeftirlitinu og ef það er verið að halda honum utan við atburðarásina, eins og umfangsmikil og endurtekin fáfræði hans bendir til, þá ætti hann að hafa þau pólitísku bein í nefinu að segja af sér til að mótmæla slíku. Það er miklu karlmannlegra að segja af sér við þessar aðstæður og mótmæla kröftulega en sitja áfram fávís og áhrifalaus um það sem er að gerast.

Björgvin vissi ekki um KPMG fyrr en í gær

Foyrsta Samfylkingarinnar þarf að hlusta

... þegar fylgi meðal flokksmanna í Samfylkingunni er komið niður í 52%. Könnunin er nógu stór til þess að vera mjög marktæk. Forystan verður að fara að sýna einhverja forystu en ekki þennan doða og háflkák sem verið hefur undanfarnar vikur. Ekkert gerst með uppstokkunum í Seðlabankanum, engin rannsókn komin í gang, enginn búinn að viðurkenna fyrir hönd flokksins þá ábyrgð sem hann hlýtur að bera fyrir síðusta hálft annað ár. Við erum mörg búin að kalla eftir afdráttarlausari aðgerðum. Vonandi stuðlar þessi könnun að því að einhverjir fari að hlusta og sýna hvortveggja meiri auðmýkt og meiri ákveðni.

Ég ítreka það sem ég skrifaði fyrir bráðum mánuði síðan Nú þarf pólitíska forystu Samfylkingarinnar.

Vilja nýja stjórnmálaflokka

Árni Páll átti að krefjast afsagnar Davíðs

Þetta er að verða alveg skelfilegt uppá að horfa hvernig Samfylkingin virðist ekki hafa nokkur bein í nefinu þegar kemur að Seðlabankastjóra. Ingibjörg Sólrún búin að segja að hún vilji að Davíð hætti, en ekkert gerist. Svo mætir kallinn á fund og neitar að segja neitt nýtt og er bara með útúrsnúninga og hótanir um að koma aftur í pólitík. Árni Páll sem formaður nefndarinn átti að krefast afsagnar hans, nú eða leggja fram tillögu í þinginu sem beint er til forsætisráðherra að skipta um bankastjórn. Samfylkingin tapar ekki á því þótt Davíð snúi aftur í pólitík sem ég sé ekki betur en þegar sé orðið - hann mun bara kljúfa Sjálfstæðisflokkinn í herðar niður.

Miserfitt að hætta í pólitík

Kastljósið fer á kostum

Sem betur fer er ekki búið að skera niður vefútsendingar hjá RÚV og ég var að horfa á Kastljósið sem enn einu sinni var alger snilld. "Ég er bara lítill kall í Hafnarfirði" sagði hann ungi maðurinn sem var búinn að reikna það út að það er alveg sama hvernig hlutirnir veltast hjá honum að hann kemur betur út með því að skila bara lyklunum tl bankans - sem allra fyrst. Ef þið sáuð ekki viðtalið - þá er það á vef RÚV.

Stóra fréttin - sem fréttastofa RÚV ætti auðvitað að taka fyrir, ef þar væri fólk sem hefði tíma til að vinna alvöru fréttaskýringar - er auðvitað sú að þetta er aðstaða sem einhverjir tugir þúsunda eru í núna á Íslandi. Það er eins og bankarnir og stjórnvöld reiði sig á það að fólk setjist ekki nður og reikni þetta út - hver fyrir sig. Það besta sem gæti gerst núna er að unga fólkið á Íslandi reikni sitt dæmi til enda og mæti svo bara með lyklana í þúsunda vís í bankana. Það er líklega það eina sem dugar til að fá yfirvöld til að ákveða að frysta verðbæturnar í þessu afar óvenjulega ástandi. Svo er hitt aftur langtíma verkefni að afnema þær; ég hef aldrei heyrt sannfærandi skýringu á því af hverju Ísland er nánast eina ríkið í heiminum sem er með þetta fyrirkomulag. Einhvern veginn er ég ekki alveg að trúa því að þetta sé besti kosturinn fyrir allan almenning.

Jólasöngur Bagglúts kominn út.

Þeir hafa haft þennan sið drengirnir í Baggalút að hressa okkur upp með lagi um jólin. Endilega hlustið á Jólalagið 2008 - og ekki gleyma textanum sem ég afrita hér því þetta eru mikil skáld:

ÞAÐ KOMA VONANDI JÓL

Allflestar útgönguspár
eru á eina lund;
þetta var skelfilegt ár.
Hér út við heimskautsins baug
hnípin þjóð – þráðbeint á höfuðið flaug.

Allt þetta útrásarpakk
át á sig gat
svo loftbólan sprakk.
Nú eru lífskjörin skert, mannorðið svert,
Hvað hafið þið gert?

Það koma vonandi jól
með hækkandi sól.
Við skellum könnu upp á stól
og Sollu í kjól.
Þrátt fyrir allt
þrátt fyrir verðbólguskot
– þjóðargjaldþrot.

Við áttum íbúð og bens
og orlofshús.
Allt meikaði sens.
Góðgerðir gáfum og blóð
greiddum í – dulítinn séreignasjóð.

En nú er allt þetta breytt og eftir er
nákvæmlega ekki neitt.
Já nú er útlitið dökkt
ljósið er slökkt
og við erum fökkt.

Það koma vonandi jól
með hækkandi sól.
Þó vanti möndlu í graut
og amerískt skraut.
Þrátt fyrir allt
þrátt fyrir háðung og smán
– myntkörfulán.

Það koma vonandi jól
með hækkandi sól.
Við étum á okkur gat
af innlendan mat.
Og þrátt fyrir allt
misnotum sykur og salt.

Það koma vonandi jól
með hækkandi sól.
Við krössum afmælið hans
– heimslausnarans.
Því að þrátt fyrir allt
drekkum við mysu í malt.

Napur og dapur 1. des.

Fullveldi hvað? hugsa ég dapur þegar ég í lok dags lít á íslenska fjölmiðla. Samkvæmt mælikvörðum þeim sem ríkt hafa síðustu ár er ekkert fullveldi lengur; þjóðin er 'tækilega' gjaldþrota - svo maður sletti nýjasta bullinu sem á mannamáli þýðir að maður skuldar meira en maður á. Þá erum við ekki fullvalda lengur. Nema þegar kemur að þjóðum þá er þetta svolítið flóknara og handstýrð stilling á gengi löngu látinnar krónu ræður því hvort við erum í alvöruinni gjaldþrota eða bara tæknilega.

Það er dapur fullveldisdagur að horfa á fréttir að heiman þar sem orðið 'óeirðalögregla' er notað eins og ekkert sé sjálfsagðara; hingað til hefur þetta bara verið notað í fréttum frá útlöndum. Ég hafði satt best að segja ekki hugmynd um að til væri íslenskt óeirðalögregla, þótt það sé auðvitað skelfileg einfeldni þegar maður minnist þess hversu sárt sumum sveið skorturinn á slíku árið 1949. Sem betur fer eigum við einn almennilegan og alþýðlegan Geir sem getur ennþá gengið meðal þess almennings sem hann þjónar og þiggur laun sín frá og rætt við fólk á mannamáli. Og þá er ég ekki að tala um forsætisráðherrann sem því miður færist æ fjær því að geta rætt við þjóð sína þótt þetta sé viðræðugóður maður, svona maður á mann, sem ég hef enga ástæðu til að ætla annað en vilji vel. En hann nær ekki að tala við þjóð sína og af því það eru örlagaríkustu dagar þessarar þjóðar - a.m.k. síðustu 90 árin - þá mun hann ekki verða langlífur í embætti. Lýðræðið er nefnilega þrátt fyrir alla sína galla, besta leiðin sem okkur hefur ennþá tekist að finna til að skipta um leiðtoga á blóðsúthellinga.

Það er dapur fullveldisdagur þegar maður horfir uppá - úr fjarlægð - að miklum meirihluta íslensku þjóðarinnar er svo kalt á sálinni að hann mætir ekki til að mótmæla því ástandi og ráðaleysi sem nú ríkir. Þeir sem venjulega hafa staðið í framvarðarsveit við slíka skipulagningu eru allir kramdir af samviskubiti - vinstri menn, jafnarðarmenn, verkalýðshreyfing; allir sem í eina tíð veittu mótspyrnu við hugmyndafræði nýfrjálshyggjunnar og kröfunni um óheft einræði markaðarins gengu í björg peningaálfanna eða urðu að steini. Ég tek ofan fyrir þeim fáu sem mættu á Arnarhól í dag og tek undir með þeim sem rætt var við og sagðist hafa vonast eftir saman fjölda og mætti þegar tekið var á móti handboltadrengjunum eftir afrekið í Kína. Þá var sjálfsagt að sýna samstöðu og þakklæti fyrir góðan árangur. Nú er sjálfsagt að sýna samstöðu og óánægju með afleitan árangur. Munurinn er bara sá að handboltinn - svo spennandi sem hann er - er bara leikur. Hitt er eins mikil alvara og hægt er að hugsa sér, afkoma og lífsskilyrði okkar allra í þessu landi er í húfi. Hvort sem við viljum  það eða ekki, erum við öll þátttakendur í þeim landsleik sem nú er leikinn. .... og staðan er ekki okkur í hag.  

Endurvakin sjálfstæðisbarátta

Gylfi hefur rétt fyrir sér

... með að það hefur orðið trúnaðarbrestur milli þjóðarinnar og stjórnarinnar og forystumenn ríkisstjórnarinnar hljóta að hafa skynjað það í síðasta lagi á borgrafundinum í Háskólabíó á mánudag.

... með að ríkisstjórnin verður að þjóðinni aðra hlið en við höfum séð síðustu vikurnar. Í því felst alveg sérstaklega að axla pólitíska ábyrgð, því fjármálahrunið íslenska varð á vakt þessarar ríkisstjórnar og hún verður að viðurkenna það í verki. Þetta er spurning um pólitísk ábyrgð, ekki perónulega.

... með að afsögn tveggja ráðherra, úr sitt hvorum stjórnarflokknum, væri yfirlýsing frá ríkisstjórninni um að hún væri að axla pólitíska ábyrgð.

... með að slík afsögn hefði minnst truflandi áhrif af þeim möguleikum sem eru í stöðinni. Þá getur ríkisstjórnin haldið áfram að reyna að bjarga því sem bjargað verður. Ef þau gera þetta ekki, þá eru mun óánægja almennings halda áfram að vaxa og þá gæti svo farið að ríkisstjórnin þurfi að hröklast frá völdum. Það er alltaf miklu betra að reyna að stjórna undanhaldinu sjálfur.

Ég hef reyndar lýst þeirri skoðun minni hér að Geir eigi að segja af sér ásamt Björgvini - því Geir ber jú ábyrgð á Seðlabankanum og ætti að axla ábyrgð Sjálfstæðisflokksins á því hræðilega klúðri sem einkavinavæðing bankanna var. Ég ráðlegg því forystumönnum ríkisstjórnarinnar að hlusta á hófsemdarmanninn Gylfa Arnbjörnsson að þessu sinni.

Kosningar eru hættuspil

Frábær borgarafundur

Horfi hér á Borgarafund í beinni í tölvunni, nýkominn til Bretalands aftur eftir stutta ferð til íslands - gott hjá sjónvarpinu að senda þetta út. Þorvaldur Gylfason var mjög góður og minnti menn á sögulegar forsendur þess sem hann kallar Sjálftökusamfélagið. Þetta hófst með kvótakerfinu sem var fært fáum einstaklingum til eignar. Því var vegurinn varðaður til frekari einkavinavæðingar á opinberum fyrirtækjum, sem ýmis voru en engin þó eins mikilvæg eins og bankarnir. Hvernig staðið var að einkavinavæðingu þeirra er til mikillar skammar fyrir Sjálfstæðisflokkinn og Framsóknarflokkinn og raunar stórmerkilegt að þeim skyldi ekki refsað í kosningunum næstu á eftir. Þorvaldur rifjaði upp hvernig varaformaður Framsóknarflokksins auðgaðist og framkvæmdastjóri Sjálfstæðis­flokksins voru færðir milljarðar á silfurfati besta vinar hans forsætisráðherrans - og það eina sem gerist er að einhver maldar í móinn og hristir hausinn í undrun og skömm, en allir sitja á sínum stólum, á sínum króunum. Við hin sitjum öll á okkur; afhverju?  

Það er brýnasta verkefni íslenskra stjórnmála er að koma Sjálfstæðisflokknum frá völdum, leiðrétta verstu mistökin og losa um þá menn sem sá flokkur hefur komið fyrir í stjórnsýslu og fjármálalífið. Og vinda ofanaf af vitleysunni með því að taka hluta þessara eigna til baka. Kvótann og bankana og gæta vel að því að náttúran, orkan, vatnið - þetta verði áfram í öruggri eign þjóðarinnar allrar.

Hvers vegna gengur ekki Samfylkinging fram fyrir skjöldu núna? Afhverju skynjar hún ekki hlutverk sitt og hina stærri ábyrgð. Nú er hún meðvirk með Sjálftökuflokknum og heldur honum á valdastóli. Ingibjörg er að bregðast núna ef hún skynjar þetta ekki - það er sögulegt tækifæri núna fyrir jafnaðarmenn núna að taka forystu um að breyta samfélaginu. Leiðin er ekki sú að láta Sjálfstæðisflokkinn áfram ráða efnahagsmálum. Ingibjörg á að knýja fram breytingar og í reynd mynda nýja stjórn. En hún verður að ganga fram með góðu fordæmi og  sannfæra bankamálaráðherrann sem svaf á verðinum í sumar um að segja af sér. Svo ég segi því miður enn og aftur - hvar er pólitísk forysta Samfylkingarinnar?

Kvótakerfið varðaði veginn

Nú þarf afdráttarlausa pólitíska forystu Samfylkingarinnar

Þessi grein birtist í Morgunblaðinu í dag - 10 dögum eftir að ég sendi hana inn - en hún er ekki alveg orðin úrelt, svo ég læt birti hana einnig hér.  

************

Ég hef fylgst með atburðum á Íslandi úr fjarlægð - furðu lostinn eins og þjóðin öll. Fyrstu dagana í vantrú: Nei heilt fjármálakerfi getur ekki farið á hliðina! Síðan í ótta um eigin hag og annarra og loks í samkennd með þjóðinni, því við sitjum jú öll í súpunni. Ég hef stutt stjórnvöld og skilið að þau þyrftu svigrúm til að bregðast við. En svo líður tíminn, seðlabankastjóri situr enn þrátt fyrir furðu allrar heimsbyggðarinnar og fátt gerist nema fum og fálm og óljósar fréttir frá stjórnvöldum þar sem maður hefur það æ oftar á tilfinningunni að ekki sé verið að segja okkur alla söguna. Upplýsingar kom allar annars staðar frá, m.a. um að stjórnvöldum hafi verið vel kunnugt um ástandið fyrr á árinu en ekki brugðust við. Svo nú er vantrúin að breytast í reiði yfir skorti á viðbrögðum áður en kerfið hrundi og úrræðaleysi og afneitun sem einkennir viðbrögð stjórnvalda síðustu dagna.

Ég er stoltur stofnfélagi í Samfylkingunni og stend með mínum flokki, en þetta getur ekki gengið svona lengur. Nú verður Ingibjörg Sólrún að birtast og segja hingað og ekki lengra, taka pólitíska forystu og hafa forgöngu um að menn axli pólitíska ábyrgð. Það mátti skilja nýleg orð hennar þannig að hún hafi gefið Sjálfstæðismönnum frest til að takast á við sín innri mál framyfir áramót - en við megum ekki við því að bíða lengur. Það verður að stíga ákveðin skref strax til að byggja upp tiltrú á ný.

Ráðherrar axli embættisábyrgð

Nú höfða ég til forystu Samfylkingarinnar og kalla eftir tvíþættri pólitískri ábyrgð á því sem gerst hefur og sem mun gerast á næstunni. Sjálfstæðisflokkur og Samfylking hafa verið við stjórnvölin og bera því pólitíska ábyrgð og ber að axla hana. Innviðir fjármálakerfisins eru á ábyrgð forsætisráðherra sem ber ábyrgð á Seðlabankanum - sem augljóslega brást hrapalega - og viðskiptaráðherra ber ábyrgð á bönkunum og fjármálaeftirlitinu sem einnig brást. Því eiga þessir ráðherrar að víkja. Hér er ekki verið að persónugera neitt - það er hættulegur miskilningur ef menn greina ekki milli embættisins og persónunnar sem gegnir því á hverjum tíma. Þessir tveir ráðherrar eiga að segja af sér og axla þannig ábyrgð fyrir hönd embættisins og sinna flokka.

Kvennastjórn og nýjan stjórnarsáttmála

Í framhaldi af því þarf að stofna til nýrrar ríkisstjórnar Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks til takmarkaðs tíma til að sinna fjórum forgangsverkefnum. Sú stjórn ætti að vera kvennastjórn undir forystu Ingibjargar og Þorgerðar sem leiði samstarfið fyrir hönd Sjálfstæðismanna. Með því móti er hægt að axla pólitíska ábyrgð á fortíðinni án þess að hlaupast undan ábyrgð á framtíðinni. Nýr stjórnarsáttmáli feli í sér:

• 1. Að skapa trúverðugleika gagnvart almenningi og umheiminum á að íslensk stjórnvöld geti brugðist við aðstæðum og stjórnað til frambúðar. Seðlabankastjórnin á að víkja tafarlaust og stofna þarf sannleiksnefnd þannig hægt sé að draga til ábyrgðar þá aðila viðskiptalífsins sem brutu lög og benda á hina sem voru á mjög hálum ís. Sannleiksnefndina verða erlendir aðilar að leiða - engum Íslendingi er ætlandi það verkefni. Þá þarf einnig erlenda stjórnendur að íslensku ríkisbönkum til að skapa tiltrú heima og erlendis.
• 2. Að sækja um aðild að ESB - strax. Nær öll þjóðin er sammála því að sækja um. Það á síðan að vera hluti af nýjum stjórnarsáttmála að þegar samningur liggur fyrir á að boða til þingkosninga og um leið þjóðaratkvæðagreiðslu um samninginn.
• 3. Að beita velferðarkerfinu og þeim tækjum sem ríkisvaldið hefur í gegnum ríkisbanka, íbúðarlánasjóð og lífeyrissjóði til að milda höggið sem íslensk heimili eru um það bil að verða fyrir. Hér þarf að forgangsraða til framtíðar; allt þarf að frysta sem hægt er að frysta á meðan verðbólguskotið gengur yfir og verið að er hleypa úr landi erlendu umframfjármagni. Og í guðanna bænum, hlustið þið nú á einhverja virta hagfræðinga en skellið ekki við skollaeyrum eins og í sumar.
• 4. Að skapa nýja atvinnustefnu sem virkjar þann mannauð sem þegar er til staðar og tryggir langtímavöxt á Íslandi og atvinnu sem flestra. Íslendingar settu upp Vísinda- og tækniráð fyrir 5 árum að finnskri fyrirmynd sem hefur gefist vel og búið í haginn fyrir samstarf og samráð um þau verkefni sem nú er raunhæft að ráðast í. Við þurfum að ganga skrefi lengra og fylgja fordæmi Finna með því að setja okkur nýsköpunarstefnu til næstu ára sem tekur til allra þátta þekkingarsamfélagsins - frá framkvæmdum til framleiðslu, vísindum til hinna skapandi atvinnugreina. Það er svo margt fleira í spilunum en veðsettir loftbankakastalar og álskýjaborgir.

Ég hef ennþá trú á að forysta Samfylkingarinnar geti stigið fram á sviðið og tekið þá pólitísku forystu sem nú er kallað eftir og stýrt okkur út úr þessum hremmingum og samkvæmt síðustu skoðanakönnunum er ég ekki einn um það. Tímasetningar skipta öllu í pólitík og tíminn til afdráttarlausra aðgerða er núna.

Með kveðju frá Englandi
Ágúst Hjörtur Ingþórsson

Ekki króna til heimilanna í landinu!

Það er vart hægt að ímynda sér snautlegri ráðstafnir til að létta undir með heimilinum en kynntar voru á þessum blaðamannafundi. Rauði þráðurinn í þessu öllum saman - væntanlega kominn úr smiðju Geirs sem bara getur ekki hætt að vera fjármálaráðherra - er að þetta má ekki kosta krónu. Ekki eina krónu. Þetta snýst bara um að lengja í henginarólinni; það á að lána fólki fyrir verðbótunum og bæta þeim við lánin! Það á að borga baranabæturnar út örar, en ekki að hækka þær og það á ekki að taka þær uppí skuldir. En skattaskuldirnar munu standa eftir sem áður því þær eru þeirrar náttúru að fyrnast aldrei - ólíkt bankaskuldum sem getað tapað. Og svo á að afnema stimpilgjöld þegar fólk er að skuldbreyta vegna aðstæðna sem það réði engu um. Það má að vísu reyna að ljúga því að okkur að það 'kosti' eitthvað, en fólk hefði ekki þurft að skuldbreyta ef ekki hefði verið þetta bankaflipp þannig að það tekjutap ríkisins er bara plat. Svo ég stend við það - megin innihald þessara aðgerða er að þær máttu ekki kosta krónu.

Þetta ber að skoða í því ljósi að við munum þurfa að setja guð má vita hvað marga hundruði milljarða í að koma bankakerfinu á lappir aftur. Eitthvað af því munum við fá til baka, en kostnaðurinn verður mikill. Og rökin eru þau að þetta verði að gera, annars .... svo er einhver dulin hótun sem engin veit hver er.

En ættu ekki sömu rök að gilda um almenning. Hann er ekki síður auðlind og raunar miklu meiri en bankarnir. Ef mann fara umvörpum á hausinn, missa vinnu og húsnæði og hröklast til útlanda, tja hver á þá að borga reikninginn? Væri kannski ráð að taka einhverja milljaraða að láni til að tryggja að sem flestir missi sem minnst og geti þá með nokkurri reisn haldið áfram að vera borgunarmenn fyrir þær skuldir sem á okkur munu falla. Ég hefði haldið það

... og segi því enn og aftur: Hvar er Samfylkingin? Og Ingibjörg; það er ekki nóg að segjast skilja reiðina, það verður líka að bregðast við henni með talsvert meira afgerandi hætti en að tilkynna að barnabætur verði greiddar út 12 sinnum á ári en ekki 4 sinnum! Snautlegra gat það ekki verið. Þetta er ekki sú pólitíska forysta sem við erum að kalla eftir núna.

Ný greiðslujöfnunarvísitala tekin upp